هیجان، رقابت، سخنرانی: روایت دلهره‌آور فینال تریبون ۱۴۰۳
چهره‌هایی پر از اضطراب، تمرین‌های دقیقه نودی و نفس‌هایی که حبس شده‌اند
پنجشنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۳؛ ساعت ۸ صبح؛ تهرانِ بارانی؛ دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه شریف. اینجا فینال مسابقۀ کشوری تریبون است که برای یازدهمین بار، تمام افراد دغدغه‌مند نسبت به مهارت فن بیان و سخنرانی را دور هم جمع کرده است؛ اما فینال امسال متفاوت‌تر از همیشه بود! هم‌زمان با پذیرش مخاطبان و ارائۀ پیکسل‌های نفرات برتر تریبون، کاغذی کوچک به حضار تقدیم شد که روی آن نوشته شده بود:
امسال حال و هوای اسکوییدگیم در تریبون برقرار است! بازی مرکب یا اسکوییدگیم نام یک سریال دلهره‌آور ساختۀ کرۀ جنوبی است که شهرتی جهانی دارد و متمرکز بر رقابتی پنهانی است تا بازیکنان در فضایی پراسترس به جایزه‌ای میلیاردی برسند.
اما این چه ربطی به تریبون دارد؟ فینال تریبون ۱۴۰۳ هم قرار است در فضایی برگرفته از این سریال برگزار شود تا شرکت‌کنندگان طعم واقعی استرس و هیجان را بچشند. امسال حال و هوای فینال، شبیه اسکوییدگیم است! همه در رقابتی پراضطراب، بدون اطمینان از جایگاهشان. در حالی که فقط باید با فرض فینالیست‌بودن، تمرین کنند.
مسابقۀ این بار هم مانند سال گذشته، با اجرای هیجان‌انگیز و منحصربه‌فرد عباس اسماعیل‌زاده آغاز می‌شود. او از عوامل اصلی تیم برگزارکنندۀ تریبون است. چهره‌ای آشنا و دوست‌داشتنی برای تمامی شرکت‌کنندگان. البته عباس اسماعیل‌زاده هم تمامی شرکت‌کنندگان را به‌خوبی می‌شناسد و قرار است برای هر کسی که روی این صحنه قدم می‌گذارد، بسته به ویژگی‌های خودش هیجان بیشتری بیافریند. اگر از شرکت‌کنندگان تریبون باشید؛ حتماً می‌دانید که هیچ حرکت و حرفی در هیچ مرحله‌ای از مسابقه از چشمان تیزبین عباس اسماعیل‌زاده پنهان نمی‌ماند!
بعد از خیر مقدم اولیه، نوبت به دعوت از نمایندۀ تیم داوری فینال می‌رسد تا دقایقی برای حضار و نفرات برگزیدۀ تریبون سخنرانی کند. بدین ترتیب، نیما کرمی مجری توانمند و باتجربۀ رادیو و تلویزیون، به عنوان نمایندۀ امسال تیم داوری با تشویق حضار روی صحنه می‌رود.
صحبت‌های نیما کرمی نکته‌ای مهم برای مخاطبان دارد: «مهم تلاش شما در فرآیند مسابقه است، نه صرفاً رتبه پایانی روز فینال.» او معتقد است که تمام شرکت‌کنندگان مسابقۀ تریبون در نهایت برنده هستند؛ چون یک قدم مثبت برای آگاهی برداشته‌اند.
تیم داوری امسال ترکیبی از چهره‌هایی آشنا و حرفهای دنیای سخنرانی است که هر یک به شیوه‌ای منحصربه‌فرد، حرفهای بسیاری برای گفتن دارند و در زمینۀ تخصصی خود به عنوان سخنرانی قَدَر بارها روی صحنه درخشیده‌اند. نیما کرمی، المیرا شریفی‌مقدم، فرشته ایران‌نژاد، علیرضا سخنوران، مسعود صادقلو، محمد حافظی‌نژاد و جمال قمری، اعضای تیم داوری امسال هستند که مسئولیت انتخاب بهترین‌ها را بر عهده دارند. حضور این ترکیب حرفهای، در دل شرکت‌کنندگانی که نمی‌دانند فینالیست خواهند بود یا خیر، بیش از پیش غوغا برپا می کند!
بعد از سخنرانی نمایندۀ هیئت داوران، مجری از حامد عراقی، دبیر مسابقۀ سخنرانی تریبون دعوت می‌کند تا توضیحاتی دربارۀ روند اجرایی و برگزاری مسابقه در سال ۱۴۰۳ به مخاطبان ارائه دهد. حامد عراقی توضیحاتی کامل دربارۀ تاریخچۀ مسابقۀ تریبون، اهداف برگزاری و مراحل مسابقه ارائه می‌کند. مسابقه‌ای که روزی جوانه‌ای تازه بود و قرار بود در آینده تحولی در آموزش این مهارت مهم و اساسی به تمام اقشار مردم ایجاد کند و هم‌اکنون به عنوان بزرگ‌ترین مسابقۀ سخنرانی کشور ایران، علاقه‌مندان این عرصه را از سرتاسر کشور گرد یکدیگر می‌آورد.
حامد عراقی در همین راستا خبری مهم به تریبونی‌ها اعلام می‌کند: امسال هم مانند سال گذشته، از تمام استان‌های ایران در مسابقۀ سخنرانی تریبون شرکت‌کننده داشتیم. در این لحظه، سالن برای لحظه‌ای پر از همهمه و هیجان می‌شود. این یعنی تریبون دیگر فقط یک مسابقه نیست؛ بلکه جریانی بزرگ است!
حضار امروز سالن چند گروه هستند. گروهی نفرات برتر سال‌های گذشته که امسال به عنوان منتور همراه شرکت‌کنندگان جدید بوده‌اند. این گروه با خیالی آسوده و لبخندی بر لب، مسیری را نظاره می‌کنند که خود روزی پیموده‌اند. بی‌آنکه ذره‌ای استرس داشت باشند، تکیه‌کرده و با خیالی آسوده از روند مسابقه لذت می‌برند. گروهی دیگر علاقه‌مندان سخنرانی هستند که دوست دارند در نوبت‌های بعدی در مسابقۀ تریبون شرکت کنند و امروز آمده‌اند تا با روند و حال‌و‌هوا آشنا شوند و البته شرکت‌کنندگان تریبونی سال 1403 به همراه دوستان و خانواده‌شان که دل توی دلشان نیست و روی صندلی هم به‌سختی بند شده‌اند. گروهی از استرس پایشان را تکان‌تکان می‌دهند. گروهی از پیش از شروع رسمی برنامه، متن سخنرانی خود را تمرین می‌کنند؛ در حالی حتی نمی‌دانند واقعاً آن را اجرا خواهند کرد یا خیر. گروهی دیگر به‌ظاهر آرامش دارند و در دلشان غوغا برپاست و البته چند نفری هم با اعتمادبه‌نفسی مثال‌زدنی و مضاعف، معتقدند عنوان رتبه‌اولی تریبون سال 1403 قطعاً به آنان تعلق دارند! عباس اسماعیل‌زاده هم با مدیریت همین جو، اجازه نمی‌دهد حتی ذره‌ای و برای لحظه‌ای از هیجان و استرس شرکت‌کنندگان کاسته شود. سرانجام بخش دانش‌آموزی آغاز می‌شود. طبق روند هر سال، نام دو فینالیست پشت سر هم خوانده می‌شود تا زمانی که یک نفر در حال سخنرانی است، نفر بعدی خود را برای ورود به صحنه آماده کند.
طبق توضیحات مجری فینال، شرکت‌کنندگان این بخش باید یک سخنرانی ۴:۳۰ دقیقه‌ای در مقابل حضار ارائه کنند و نفرات برتر بر اساس همین سخنرانی‌ها انتخاب خواهد شد.
در نهایت، فینالیست‌های دانش‌آموز پس از طی لحظاتی نفس‌گیر و پرتپش در میان تشویق حضار، به ترتیب زیر روی صحنه می‌روند. بخش دانش‌آموزی، یکی از جذاب‌ترین قسمت‌های مسابقۀ تریبون است. تماشای نوجوانانی که از سن پایین مهارت سخنوری را در خود پرورش داده‌اند، نویدبخش آینده‌ای به مراتب درخشان‌تر است.
فاطمه پدرام
فاطمه زهرا عنایت
یسنا جلیلوند
کیارش رهبری
هانیه صلواتی
غزل زیارتی
فاطمه پدرام فینالیست تریبون 1403
فاطمه پدرام به عنوان اولین فینالیست دانش‌آموزی، با اشتیاقی وصف‌نشدنی قدم روی صحنه می‌گذارد. او از لحظاتی می‌گوید که خود به عنوان نوجوان تجربه می‌کند. روزهایی که بخش عمدۀ آن در پی درس و مدرسه می‌گذرد. فاطمه پدرام نمایندۀ نوجوانانی است که با دقایقِ هر روز خود را با ذوق برای زودتر بزرگ شدن می‌گذرانند. به آن امید که مستقل شوند و دستشان توی جیب خودشان برود.گواهینامه بگیرند و در دوران بزرگسالی آرزوهای خود را زندگی کنند. او با نقل نکته‌ای ظریف از رابرت ساوتی، به اهمیت زیباترین بخش زندگی انسان، یعنی کودکی و نوجوانی اشاره می‌کند و از مخاطبان می‌خواهد در حال آرزو برای زودتر بزرگ‌شدن، حواسشان به این روزهای زیبای زندگیشان هم باشد.
فاطمه‌زهرا عنایت فینالیست تریبون 1403
فاطمه‌زهرا عنایت، دومین فینالیستی است که با تشویق حضار وارد صحنه می‌شود. صحنه‌ای که روزی خواهر بزرگ‌ترش هم روی آن به عنوان نفر برتر درخشیده است. فاطمه‌زهرا عنایت از تأثیر تکنولوژی بر زندگی کودکان می‌گوید و با روایت داستانی عبرت‌آموز از شاهنامۀ فردوسی، خوبی‌ها و بدی‌هایی را که به انسان می‌رسد، حاصل اعمال خود او توصیف می‌کند. در ادامه تکنیک تریبتی مثل من انجام بده را شرح می‌دهد و در نهایت از زیبایی می‌گوید. او ریشۀ کلمۀ زیبایی را برگرفته از واژۀ ادب توصیف می‌کند و این پیام را به حضار می‌رساند که از ابتدای روزگار هم زیبایی را با ادب می‌شناختند.
یسنا جلیلوند فینالیست تریبون 1403
یسنا جلیلوند هم سومین فینالیستی است که خود را دراین لحظات برای ورود به صحنه آماده می کند. کاش هنوز همۀ ما بچه بودیم! این جملۀ یسنا جلیلوند مخاطبان حاضر در سالن را به روزهای شیرین کودکی می‌برد. او می‌گوید همۀ ما ویژگی‌هایی چون شجاعت، جسارت، بلندپروازی و تفکر عاشقانه را در دوران کودکی داشته‌ایم. اما هر چه بزرگ‌تر شده‌ایم، این صفات هم در ما کمرنگ‌تر شده‌اند. چراکه به‌ناچار، در چارچوبی خاص قدم گذاشته‌ایم که دیگران برایمان انتخاب کرده‌اند. به همین ترتیب استعدادهای متنوع در ازای تولید تعداد زیادی دکتر و مهندس از بین می‌رود. یسنا جلیلوند آماری جالب و تأمل‌برانگیز ارائه می‌دهد: طبق آمار وزارت کار، فقط 17درصد از شاغلان به کاری که انجام می‌دهند علاقه دارند! و در ادامه آماری شگفت‌انگیزتر اعلام می‌کند که طبق نتیجۀ تحقیقات ناسا پس از اخذ آزمون خلاقیت از کودکان 5 ساله، 98درصد آن‌ها در دستۀ نوابغ قرار گرفته‌اند!
کیارش رهبری فینالیست تریبون 1403
پس از حضور و هنرنمایی سه نفر از سخنرانان دختر توانمند تریبونی، سرانجام نوبت به کیارش رهبری می‌رسد که تنها فینالیست پسر بخش دانش‌آموزی است. کیارش رهبری از همین ابتدا با مطرح کردن سؤالی جالب در مورد اعداد، توجه مخاطبان را جلب می کند و مدیریت سالن را در دست می‌گیرد. از پس از آنکه عدد مورد علاقۀ مخاطبان را از آن‌ها می‌پرسد، عدد دوست‌داشتنی خود را 13 معرفی می کند! کیارش رهبری، نحسی عدد 13 را از معدود باورهایی توصیف می‌کند که میان ایرانیان و دیگر کشورها مشترک است. او در ادامۀ داستانی از 2500 سال پیش ایران نقل می‌کند. روزی که خشایار شاه با تحریک دو یهودی به نام‌های استر و مردخای قتل عامی بزرگ راه می‌اندازد و 77هزار ایرانی در تاریخ 13 فروردین آن سال در خانه‌هایشان قتل عام می‌شوند و ما تا به امروز نحسی 13 فروردین را به در می‌کنیم.
هانیه صلواتی فینالیست تریبون 1403
پنجمین فینالیست، هانیه صلواتی است که با لحنی گرم و دل‌نشین شروع به سخنرانی می‌کند. او شرایطی جالب را برای مخاطبان به تصویر می‌کشد و از حضار می‌خواهد خود را بخشی از یک بازی تصور کنند که از قوانین آن چیزی نمی‌دانند؛ اما می‌بایست در آن برنده شوند. او در ادامه مدرسه را دقیقاً همین محیط توصیف می‌کند. محیطی که دانش‌آموزان را با مهارت‌های به‌دردبخور برای زندگی آینده آماده نمی‌کند. بلکه دانش‌آموزان را برای زندگی‌ای آماده می‌کند که در آن بلد باشند چطور نقش یک ربات مطیع را بازی کنند. به بیان هانیه صلواتی، روان‌شناسان چنین موقعیتی را توهم یادگیری توصیف می‌کنند. هانیه صلواتی در ادامه بیان می‌کند که دلیل این آسیب، تمرکز مدارس روی بازدهی فوری است؛ نه درک عمیق و آموزش کاربردی.
غزل زیارتی فینال تریبون 1403
امسال انتخاب فینالیست‌ها آن‌قدر سخت بود که فینالیست‌های دانش‌آموزی به پنج نفر محدود نشده است و قرار است نفر ششمی هم روی صحنه هنرنمایی کند. با اعلام این خبر، امید و شوری تازه در میان دانش‌آموزان شرکت‌کننده درمی‌افتد و همهمه‌شان دوباره بلند می‌شود. سرانجام غزل زیارتی به عنوان ششمین فینالیست دانش‌آموز سال 1403، معرفی می‌شود و با گریه‌ای از سر شوق به سمت صحنه حرکت می‌کند. غزل زیارتی، قدری لهجۀ شیرین شیرازی را چاشنی کارش می‌کند و سخنرانی‌اش را با خاطره‌ای شنیدنی از کودکی از سر می‌گیرد. روزی که عدۀ زیادی از اقوام میهمان خانه‌شان شده‌اند و نه در هال خانه، که در اتاق غزل نشسته‌اند. در نهایت هم رفته‌اند و تعدادی از عروسک‌های غزل 9 ساله را به یادگار برده‌اند! آن هم در شرایطی که غزل علاقه‌ای به این موضوع نداشته است و با تذکر مادر چیزی نگفته است تا مبادا اقوام دلخور شوند. غزل زیارتی در حقیقت با طرح این موضوع اهمیت آموزش نه گفتن را به عنوان مهارتی اساسی مطرح می‌کند که والدین می‌بایست از کودکی به فرزندانشان بیاموزند.
همچنین نکته‌ای جالبِ توجه در فینال بخش دانش آموزی داریم: در میان شش فینالیست امسال، یک پسر و پنج دختر حضور دارند که برتری نسبی دختران را نشان می‌دهد. اما برای فهمیدن نتیجۀ نهایی باید تا پایان صبر کنیم!
بعد از ارائۀ شش فینالیست بخش دانش‌آموزی، با اعلام آقای اسماعیل‌زاده، زمان استراحت آغاز می‌شود. چه خبری بهتر از این برای حضار! چرا که می‌توانند با دوستان خود دیداری تازه کنند. اگر تریبونی باشید، خوب می‌دانید که دوستی‌های شکل‌گرفته در این رقابت چقدر ماندگار هستند. چون اصلاً یکی از مهم‌ترین اهداف تیم برگزارکنندۀ تریبون همین موضوع است: ایجاد دوستی‌ها و ارتباطات مفید میان تریبونی‌ها!
بعد از گذشتن زمانِ استراحت، سالن مجدد پر شده است. طوری که مخاطبان تازه‌وارد به دنبال صندلی خالی می‌گردند؛ اما به‌سختی پیدا می‌کنند یا اصلاً پیدا نمی‌کنند! این بار نوبت به رقابت بزرگسالان تریبونی رسیده است. آقای مجری توضیح می‌دهد که فینالیست‌های بخش بزرگسال باید در دو بخش سخنرانی از قبل آماده‌شده و سخنرانی بداهۀ اسلاید با یکدیگر رقابت کنند. یعنی هر فینالیست ابتدا در ۴:۳۰ دقیقه درباره محتوایی که خودش از قبل طراحی کرده است، سخنرانی می‌کند و بعد بر اساس قرعه، دربارۀ چهار اسلاید بداهه خود را به چالشی سخت بکشد؛ در حالی که باید میان اسلایدها ارتباطی معنادار ایجاد کند. چراکه بخش مهمی از امتیازات بخش بداهه به همین موضوع وابسته است.
فینالیست‌های بخش بزرگسال به ترتیب ورود به صحنه:
وحید صدری
عطیه یوسفی
حسین علی‌نژادان
محدثه عبادی
مهران خیاط
حسین فخر نائینی
علی اکبرآبادی سعدی
موحده خوش‌طبخ
حمیده قربانی
علی فضلی
وحید صدری فینالیست تریبون 1403
وحید صدری، اولین فینالیست بخش بزرگسال، با مثالی از بازی شطرنج، به موقعیت‌هایی اشاره می‌کند که در آن ناچاریم برای کسب موفقیت، قربانی بدهیم. مانند الکساندر آلخین، قهرمان شطرنج که با قربانی کردن چهار مهره، به پیروزی رسید. در زندگی هم ناچاریم برای رسیدن به موفقیت، از چیزهایی بگذریم که در نگاه اول برای ما مهم هستند.
عطیه یوسفی فینالیست تریبون 1403
عطیه یوسفی، دومین فینالیستی است که وارد صحنه می‌شود. او که معلم است با روایت خاطره‌ای شیرین از دوران مدرسه، همۀ حضار را به دوران خوش دانش‌آموزی می‌برد. روزهایی که برای آوردن گچ به دفتر مدرسه می‌رفتند و احساس می‌کردند مسئولیتی بزرگ به آنان سپرده شده است. عطیه یوسفی در ادامۀ روایتش،از لحظه‌ای می‌گوید که یکی از هم‌کلاسی‌هایش او را خودشیرین خطاب کرده است. و همین جمله باعث شده است که تا سال‌ها درس زبان انگلیسی برایش یادآور اندوه و تحقیر باشد و او از این درس فاصله بگیرد. عطیه یوسفی در ادامۀ از تأثیر سخنانی می‌گوید که اثر آن‌ها تا بزرگسالی باقی می‌ماند و هرگز فراموش نمی‌شوند.
برای موفقیت باید قربانی بدهی؛ کلمه‌ها هم مانند سیلی درد دارند؛ تراپی مهم است و نگوییم من به‌جای تراپی چای می‌خورم؛ طرح‌واره‌ها در زندگی ما شبیه عینک عمل می‌کنند؛ به عزیزان خود تا دیر نشده توجه و محبت کنید؛ سوگ در زندگی جدایی‌ناپذیر است اما باید به آن مسلط شویم؛ گفتار و رفتار ما با هم تضاد دارند؛ سربه‌هوا باشید اما به جایگاه خود در زندگی توجه کنید؛ کمی آهسته‌تر زندگی کنید و برای همه چیز عجله نداشته باشید؛ ما چاره‌ای نداریم که با شکست‌ها در زندگی مقابله کنیم! این جملات بخش کوچکی از پیام‌ها و جملات مهم سخنرانی‌های فینالیست‌های سری یازدهم مسابقۀ تریبون بود.
هرکدام از فینالیست‌ها، پس از اجرای سخنرانی خود، اسلایدهای بخش بداهۀ خود را به قید قرعه و با تم اسکوییدگیم انتخاب کردند و تا با نمایش اسلایدها بر روی پرده، یک سخنرانی بداهه منسجم ارائه کنند. استرس و هیجان این بخش به‌قدری بالا بود که فینالیست‌ها گاهی مکث می‌کردند، جملات خود را دوباره و دوباره تکرار می‌کردند و درخواست عوض‌شدن اسلاید را می‌دادند! اما همه این اتفاقات در جریان سخنرانی بداهه طبیعی است! نباید فراموش کنیم که اینجا صحنۀ فینال تریبون است. صحنه‌ای که مهم‌ترین و بزرگ‌ترین رقابت کشور در زمینه مهارت فن بیان و سخنرانی حساب می‌شود.
در نهایت، با همراهی دبیر مسابقۀ تریبون، تمام داوران به اتاق ویژه رفتند تا پشت درهای بسته، جلسۀ شور داوری را برای تعیین تکلیف سخنرانان یازدهمین مسابقۀ سخنرانی تریبون برگزار کنند. جلسه کمی طول کشید! نیما کرمی در زمان اعلام نتایج اعلام کرد که امتیازها بسیار نزدیک بوده است. طوری که انتخاب نفرات برتر نهایی در لحظاتی بسیار سخت شده است و بحث‌های طولانی داوران با یکدیگر زمان جلسه را طولانی‌تر کرده است.
در نهایت با اعلام آقای مجری، بخش اعلام نتایج و تقدیرها آغاز شد. امسال هم مانند سال‌های گذشته ابتدا تقدیر از مربیان، منتورها و اعضای تیم پشتیبانی تریبون صورت گرفت. افرادی که یک سال، گام‌به‌گام همراه شرکت‌کنندگان حرکت کردند تا کیفیت سخنرانی آن‌ها ارتقا پیدا کند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید اکثر مربیان، منتورها و پشتیبانان تریبون نفرات برتر سال‌های گذشته تریبون بودند. این یکی از اهداف مهم تیم تریبون است که نفرات برتر مسابقه وارد فضای اجرایی شوند تا صرفاً بعد از فینال هر سال، متوقف نشوند.
در نهایت نوبت به اعلام نفرات برتر بخش‌های بهترین اسلاید، خلاقانه‌ترین سخنرانی، بهترین محتوا، و نفرات یک تا سۀ بخش دانش‌آموزی و بزرگسال رسید:
بهترین اسلاید: علی بهلگردی
خلاقانه‌ترین سخنرانی: حدیثه زارعی
بهترین محتوا: بهزاد رضایی
بهترین اسلاید، خلاقانه‌ترین سخنرانی، بهترین محتوا
بخش دانش‌آموزی:
نفر اول: کیارش رهبری (تنها فینالیست پسر از میان شش فینالیست که در نهایت اول شد!)
نفر دوم: فاطمه زهرا عنایت
نفر سوم: فاطمه پدرام
نفرات اول تا سوم گروه دانش‌آموزی فینال تریبون 1403
بخش بزرگسال:
نفر اول: محدثه عبادی
نفر دوم: علی فضلی
نفر سوم: حسین علی نژادان
در نهایت، آموزش و رقابت در یازدهمین مسابقه سخنرانی تریبون به پایان رسید؛ اما مسیر توسعه برای هر کدام از شرکت‌کنندگان تریبون تازه آغاز شد. یعنی تمام ۱۴۲۱ شرکت‌کنندۀ تریبون باید برای ادامه مسیر خود تلاش کنند و این‌طور نگاه نکنند که همه چیز صرفاً در یک دورۀ آموزشی، یک مسابقه و یک داوری به پایان می‌رسد.
حالا اگر شما دوست دارید که امسال روی صحنه تریبون بدرخشید، همین حالا روی لینک زیر کلیک کنید و توضیحات کامل درباره شرایط، ضوابط و نحوۀ ثبت‌نام در سری دوازدهم این رقابت کشوری را مطالعه کنید.
هنوز دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.