امروز در کنار یکی دیگر از رتبه‌های برتر تریبون هستیم تا از تجربیات و داستان موفقیت او بشنویم. مهمان امروز ما خانم عادله رضویان، رتبه دوم تریبون در سال ۱۴۰۰ هستند.
خانم رضویان، سلام. بسیار خوش آمدید. لطفاً در ابتدا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چطور با تریبون آشنا شدید؟
سلام. من عادله رضویان، متولد بهمن ۷۶ هستم و از طریق یکی از دوستانم با تریبون آشنا شدم.
لطفاً مراحل مسابقه را توضیح دهید و بفرمایید در این مسیر بزرگ‌ترین چالش شما چه بود؟
مراحل مسابقه شامل مرحله مقدماتی بود که در صورت موفقیت به دو تست بداهه یعنی تست بداهه اسلاید و کلمه راه پیدا می‌کردیم. پس از این دو مرحله، افراد برتر به فینال راه می‌یافتند.
بزرگ‌ترین چالش من در این مسیر استرس زیاد و ناآگاهی از جزئیات مسابقه بود. مثلاً نمی‌دانستم که روز پس از آموزش، باید در تست بداهه اسلاید و کلمه شرکت کنیم. یادم هست که پس از آموزش شب را کاملاً بیدار ماندم و فقط دو یا سه ساعت خوابیدم. تمام شب مشغول تمرین بداهه‌گویی بودم.
با توجه به این چالش‌ها، بزرگ‌ترین نقطه قوت شما چه بود و چگونه آن را توسعه دادید؟
نقطه قوت من این بود که پیش از این در زمینه نمایشنامه‌خوانی، دوبله و تیزر تبلیغاتی فعالیت داشتم. این تجربه به من کمک کرد تا بتوانم حس‌ها را درست منتقل کنم و ارتباط عاطفی با مخاطب برقرار کنم. البته در آن زمان هیچ اطلاعی از تکنیک‌های سخنرانی نداشتم.
به نظر شما بهترین و تأثیرگذارترین سخنران چه کسی است و چرا؟
بهترین سخنران از نظر من آقای اسماعیل‌زاده هستند. مهارت ایشان در همراه کردن مخاطب، به‌ویژه در اجراهای زنده، بی‌نظیر است. اجرای ایشان در سال ۱۴۰۲ مثال‌زدنی بود و واقعاً به من ثابت کرد که مهارتشان چقدر در جذب مخاطب مؤثر است.
آیا در طول مسابقه لحظه‌ای بود که احساس کنید می‌خواهید تسلیم شوید؟ چه چیزی شما را منصرف کرد؟
بله، از همان ابتدا حس می‌کردم می‌خواهم تسلیم شوم. اما کنجکاوی من نسبت به آموزش اختصاصی نفرات برتر باعث شد تلاش کنم تا جزو نفرات برتر باشم. بعد از ورود به این مرحله و شرکت در تست‌های بداهه، انگیزه‌ام بیشتر شد و تصمیم گرفتم تا پایان ادامه بدهم.
شما در زمینه گویندگی نیز فعال هستید. آیا این مهارت به شما کمک کرد تا برای مسابقه آماده شوید؟
بله. یکی از نکات مهمی که در مسابقه متوجه شدم، اهمیت فراز و فرود صدا است. این مهارت در گویندگی بسیار کاربرد دارد و به من کمک کرد تا عملکرد بهتری داشته باشم.
موضوع اجرای فینال شما چه بود و چرا این موضوع را انتخاب کردید؟
موضوع اجرای فینال من سندروم تورِت بود. دلیل انتخاب این موضوع شباهت‌هایی بود که در بعضی موقعیت‌ها با تجربیات خودم داشتم. افراد مبتلا به این سندروم گاهی به دلیل تیک‌های ناگهانی یا رفتارهای غیرارادی با نگاه‌های سنگین و قضاوت‌های مردم مواجه می‌شوند. هدفم این بود که این احساس را به مخاطبان منتقل کنم و راه‌های مواجهه با آن را بیان کنم.
بعد از کسب رتبه دوم در مسابقه تریبون، چه تغییراتی در زندگی شخصی و کاری شما ایجاد شد؟
در زندگی شخصی تغییری ایجاد نشد، اما در حوزه کاری افتخار همکاری با تریبون را پیدا کردم و به عنوان منتور در این مجموعه فعالیت می‌کنم.
به نظر شما چه موضوعاتی برای سخنرانی مغفول مانده و کمتر به آن‌ها پرداخته شده است؟
به نظرم با وجود تأکید تریبون بر دوری از موضوعات انگیزشی و پرداختن به مباحث کاربردی، همچنان این موضوع نیاز به توجه بیشتری دارد.
آیا تاکنون روی صحنه با بحران یا مشکلی مواجه شدید؟ در آن شرایط چه کردید؟
بله، در روز فینال به دلیل استرس تنها موضوع سخنرانی‌ام را به یاد داشتم و جزئیات از ذهنم خارج شده بود. در لحظه‌ای که اجرای من آغاز شد، ذهنم به تدریج مسیر را پیدا کرد و توانستم با بداهه‌گویی سخنرانی‌ام را ادامه بدهم. این تجربه نشان داد که مهارت بداهه‌گویی چقدر در چنین شرایطی ضروری است.
در پایان اگر نکته یا توصیه‌ای دارید، بفرمایید.
مهم‌ترین نکته‌ای که به همه شرکت‌کنندگان توصیه می‌کنم این است که:
اگر به فینال راه پیدا کردید، حتماً قبل از اجرا میکروفون خود را بررسی کنید.
مشکلات مربوط به میکروفون می‌تواند باعث افزایش استرس شود و عملکرد شما را تحت تأثیر قرار دهد. مطمئن شوید صدای شما نه بیش از حد بلند و اغراق‌آمیز باشد و نه آن‌قدر ضعیف که شنیده نشود.
برای همه شما آرزوی موفقیت دارم.
هنوز دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.